14 okt Van zelfsturing naar zelfcoaching
Wat horen we veel over zelfsturende teams en hoe dat wel of niet werkt. Was dit thema nog maar een paar jaar geleden een “luxeprobleem”, tegenwoordig moeten steeds meer bedrijven en organisaties met minder mensen en minder budget meer presteren. Ik heb net een leiderschapstraject afgerond voor een bedrijf waar de leiders op de werkvloer hebben geleerd meer uit hun mensen te halen en minder zelf te doen. Ze hebben geleerd meer verantwoordelijkheid te nemen en zelfstandiger te werken. Tot voor kort stuitte dat bij de daarboven liggende managementlaag nog op veel weerstand en soms zelfs onbegrip. Maar dat is nu voorbij. Want dit probleem is opgelost in de de actualiteit. Het bedrijf heeft zichzelf moeten herpakken (niet bedoeld als “participatiesamenleving-achtig” eufemisme overigens) in de huidige economische situatie en er zijn minder mensen (lees management) beschikbaar dan voorheen. En dit betekent dat de leiders op de werkvloer niet meer lastig gevallen worden door het middenkader maar hun gang kunnen gaan. Ze hebben letterlijk ruimte gekregen om zich te ontwikkelen en dat lijkt veel beter te gaan dan iedereen had gedacht. Een geluk bij een ongeluk dus. Meer met minder. Het kan echt. Wat is dan hetgeen wat ze werkelijk geleerd hebben? Ze hebben geleerd zichzelf en elkaar te coachen. Zodat het een team is geworden dat sterker is dan ooit. Een team dat in onzekere tijden niet bang is actie te ondernemen en verantwoordelijkheid te pakken. Een team dat wil laten zien wat ze kunnen en een team dat zeer gemotiveerd is er het beste van te maken. Zelfsturing is goed, zelfcoaching is beter…